Οι επιστήμονες βρήκαν μικροπλαστικά σε όλα τα δείγματα σπέρματος που εξετάστηκαν. «Τα μικροπλαστικά συμβάλλουν στη μείωση της γονιμότητας στις ανεπτυγμένες χώρες»

Μια ομάδα ιατρικών ερευνητών εξέτασε το σπέρμα 36 υγιών ενήλικων ανδρών από την Κίνα και βρήκε μικροπλαστικά στο σπέρμα κάθε δείγματος που εξέτασαν. Τα στοιχεία δημοσιεύτηκαν στο περιοδικό Science of the Total Environment. Αυτή δεν είναι η πρώτη μελέτη στην οποία μικροπλαστικά βρίσκονται σε διάφορα μέρη του ανθρώπινου σώματος: ανιχνεύτηκε στο αίμα, στον λιπώδη ιστό, σε όλα τα όργανα του ανθρώπινου σώματος, ακόμη και στο μητρικό γάλα. Σήμερα βρίσκεται σχεδόν παντού: στις κορυφές των βουνών, σε απομακρυσμένα νησιά, στα ανώτερα στρώματα της ατμόσφαιρας και στα βάθη του Παγκόσμιου Ωκεανού. Αλλά το πώς επηρεάζει την υγεία μας είναι ένα μεγάλο ερώτημα.

Τις τελευταίες δεκαετίες, τα πλαστικά απόβλητα και τα μικροπλαστικά έχουν γίνει ένα όλο και πιο πιεστικό πρόβλημα – τόσο για το περιβάλλον όσο και για την ανθρώπινη υγεία. Το 2015, η παγκόσμια παραγωγή πλαστικού έφτασε τους 381 εκατομμύρια τόνους και προβλέπεται να αυξηθεί σε περισσότερους από 1,1 δισεκατομμύρια τόνους ετησίως έως το 2050. Περισσότερο πλαστικό απελευθερώνεται στο περιβάλλον, σκόπιμα και τυχαία, και μεγαλύτερα πλαστικά σωματίδια διασπώνται σε μικρότερα θραύσματα γνωστά ως μικροπλαστικά (MPs) και νανοπλαστικά (NPs)—σωματίδια μικρότερα από 5 mm και 1 μm σε διάμετρο.

Το μικρό μέγεθος των MP και των NP τους επιτρέπει να εισέρχονται εύκολα στις τροφικές αλυσίδες και ένας αυξανόμενος όγκος ερευνών υποδηλώνει ότι η κατάποση μικροπλαστικών μπορεί να επηρεάσει αρνητικά τις φυσιολογικές λειτουργίες των ζώων και των ανθρώπων. Μέχρι σήμερα, η έκταση και οι συνέπειες της εισόδου μικροπλαστικών στο ανθρώπινο σώμα δεν έχουν μελετηθεί πλήρως. Ωστόσο, υπάρχουν υποψίες ότι η κατανάλωση μικροπλαστικών μπορεί να είναι η αιτία πολλών φλεγμονωδών, ακόμη και ορισμένων καρκινικών ασθενειών. Η έρευνα δείχνει επίσης ότι η έκθεση σε μικροπλαστικά μπορεί να προκαλέσει οξειδωτικό στρες στο γαστρεντερικό και το αναπνευστικό σύστημα.

Οι επιστήμονες λένε ότι σήμερα ο καθένας από εμάς καταναλώνει περίπου μία πιστωτική κάρτα κάθε εβδομάδα. Εισέρχεται στο σώμα με διάφορους τρόπους: όταν πίνουμε νερό από ένα πλαστικό μπουκάλι. εισπνέουμε σωματίδια αέρα. Τρώμε φαγητό ζεσταμένο σε πλαστικά δοχεία. Όταν τρώμε μέλι, μικρά θαλασσινά ψάρια, οστρακοειδή (ειδικά μύδια και γαρίδες) - όλα αυτά συσσωρεύουν πλαστικά σωματίδια. Μέχρι σήμερα, δεν υπάρχει τρόπος να αποφευχθεί η είσοδος μικροπλαστικών στο σώμα.

Σε μια νέα εργασία, η ερευνητική ομάδα ξεκίνησε να ανακαλύψει εάν τα μικροπλαστικά που καταπίνονται ευθύνονται για την παγκόσμια μείωση της γονιμότητας. Για να το ανακαλύψουν, στρατολόγησαν 36 υγιείς ενήλικες άνδρες εθελοντές που ζούσαν στην κινεζική πόλη Τζινάν (όπου δεν υπάρχουν πλαστικές βιομηχανίες) που δεν είχαν εργαστεί ποτέ στη βιομηχανία πλαστικών. Καθένας από αυτούς παρείχε ένα δείγμα σπέρματος για εξέταση. Το αποτέλεσμα ήταν σοκαριστικό: οι ερευνητές βρήκαν μικροπλαστικά σε όλα τα δείγματα. Εντόπισαν συνολικά οκτώ είδη πλαστικού, το πιο κοινό από τα οποία ήταν το πολυστυρένιο, το οποίο χρησιμοποιείται συνήθως στον αφρό συσκευασίας.

Και δεν είναι μόνο αυτό. Η ομάδα διαπίστωσε ότι το σπέρμα σε δείγματα σπέρματος που περιείχαν πλαστικά σωματίδια πολυβινυλοχλωριδίου είχαν χαμηλότερη κινητικότητα, κάτι που μπορεί να εξηγήσει τη μείωση των ποσοστών γονιμότητας. Και αυτή η ανακάλυψη θέτει νέες προκλήσεις για τους ειδικούς στην αναπαραγωγή και τους επιστήμονες σε όλο τον κόσμο. Τα ευρήματα της μελέτης υπογραμμίζουν την ανάγκη για περαιτέρω έρευνα σχετικά με τις πιθανές αναπαραγωγικές συνέπειες της έκθεσης σε μικροπλαστικά, σημειώνουν οι συγγραφείς της μελέτης. Υπάρχει ανάγκη να κατανοήσουμε πώς τα μικροπλαστικά επηρεάζουν την ανδρική γονιμότητα όσον αφορά την πανταχού παρούσα παρουσία τους και την πιθανή αναπαραγωγική τους τοξικότητα.

...Οι MP και NP βρίσκονται συχνότερα σε ανθρώπινα υγρά και ιστούς, συμπεριλαμβανομένων των ούρων, του αίματος, του δέρματος, των κοπράνων και του μητρικού γάλακτος. Πέρυσι δημοσιεύτηκαν αρκετές μελέτες για την αναζήτηση μικροπλαστικών στο ανθρώπινο σώμα και στο περιβάλλον. Ανιχνεύτηκε στην καρδιά (δείγματα από 14 ασθενείς που υποβλήθηκαν σε εγχείρηση καρδιάς περιείχαν μικροπλαστικά στην καρδιά και τους γύρω ιστούς). όρχεις? αίμα; λιπώδης ιστός? απομονωμένο από πλαστικά δοχεία παιδικής τροφής. Μικρά πλαστικά σωματίδια έχουν επίσης βρεθεί στο γυναικείο αναπαραγωγικό σύστημα, συμπεριλαμβανομένου του ανθρώπινου πλακούντα.

Αφού βρέθηκε MP σε πλαστικά δοχεία τροφίμων για παιδιά, οι επιστήμονες αποφάσισαν να δοκιμάσουν πώς τα σωματίδια του θα μπορούσαν να επηρεάσουν τα εμβρυϊκά νεφρικά κύτταρα. Και μετά από μόλις δύο ημέρες, μόνο το 23% των νεφρικών κυττάρων που εκτέθηκαν στις υψηλότερες συγκεντρώσεις μπόρεσαν να επιβιώσουν - ένα πολύ υψηλότερο ποσοστό θνησιμότητας από αυτό που παρατηρήθηκε σε προηγούμενες μελέτες για την τοξικότητα των μικρο- και νανοπλαστικών.

Πέρυσι, επιστήμονες στην Ιταλία βρήκαν επίσης MP σε ανθρώπινο σπέρμα και υπέθεσαν πώς θα μπορούσε να φτάσει εκεί. Πράγματι, για αυτό, τα μικροπλαστικά σωματίδια έπρεπε να ξεπεράσουν το φράγμα αίματος-όρχεων, το οποίο εμποδίζει το αίμα και τα κύτταρα του ανοσοποιητικού να εισέλθουν στο ενδοαυλικό διαμέρισμα, όπου συμβαίνει η σπερματογένεση. Λαμβάνοντας υπόψη το μικρό μέγεθος των σωματιδίων MP (από 2 έως 6 μικρά), οι επιστήμονες πρότειναν ότι τα σωματίδια εισήλθαν στο σπέρμα μέσω της επιδιδυμίδας, καθώς και από τα σπερματικά κυστίδια, τα οποία είναι πιο ευαίσθητα στη φλεγμονή. Μια σύγκριση της ποιότητας του σπέρματος και της παρουσίας μικροπλαστικών έδειξε ότι η ποιότητα ήταν η υψηλότερη εκεί όπου δεν ανιχνεύθηκαν σωματίδια (και κανένα δεν βρέθηκε σε 3 από τους 9 συμμετέχοντες στη μελέτη).

Ταυτόχρονα, οι επιστήμονες έχουν επανειλημμένα δηλώσει ότι η ποιότητα του σπέρματος στους άνδρες σε όλο τον κόσμο έχει επιδεινωθεί: η μέση συγκέντρωση ενεργού σπέρματος σε αυτό μειώθηκε κατά 52,4% μεταξύ 1973 και 2011 μεταξύ ανδρών από τη Βόρεια Αμερική, την Ευρώπη, την Αυστραλία και τη Νέα Ζηλανδία. . Το ότι τα μικροπλαστικά μπορούν να επηρεάσουν την αναπαραγωγική υγεία των αρσενικών έχει ήδη αποδειχθεί σε ποντίκια: εμφάνισαν μείωση στον αριθμό των σπερματογόνων κυττάρων, αποδιοργάνωση των σπερματοζωαρίων, υψηλότερα ποσοστά μη φυσιολογικού σπέρματος και χαμηλότερη δραστηριότητα των μεταβολικών ενζύμων του σπέρματος.

Πρόσφατες δημοσιεύσεις